recensie

R.E.M. Accelerate

R.E.M. kwam vorig jaar weer eens met een nieuw album. Na een lange periode van stilte is de band terug. Drukt de band met accelerate op de rem of gaat het vol gas door met zijn echte, pure en eigen rock?

De band

R.E.M., de college rock band uit Athens, Georgia in de Verenigde Staten. opgericht in 1980. De band die vooral bekendheid verworf door de krachtige en karakteristieke zang van frontman Michael Stipe. In de tachtiger jaren wordt de band gezien als het schoolvoorbeeld van de alternatieve muziek. Dit terwijl de band toch grote hits scoorde. Kurt Cobain zei eens dat hij wou dat hij met Nirvana hetzelfde kon doen als R.E.M., trouw blijven aan je muziek en toch succesvol zijn. Vlak voor Kurt Cobain's dood zou er een afspraak zijn met Michael Stipe om samen eens muziek te maken. Om hem uit zijn depressie te halen verklaarde Michael later. De overige bandleden zijn: Peter Buck -gitaar, Mike Mills -basgitaar en sinds 2001 Bill Rieflin -drums. Deze laatste vervangt tijdens studio opnamen en live optredens Bill Berry die in 1997 de band verliet om hooiboer te worden in Watkinsville. De hits van de band uit het verleden waren: o.a. Losing my religion, Shiny happy people, The one I love, Man on the moon, Drive en Everybody Hurts.

Accelerate

In 2008 verschijnt er dan weer eens een nieuw album van de band, Accelerate. In 2007 was er nog de live cd Live, in 2004 kwam de band met zijn laatste studio Album tot dan toe, Around the Sun.

Met accelerate is de band is zijn roots grotendeels trouw gebleven en de cd zou niet misstaan om te worden gedraaid op een college school. De cd barst los met het pop -rock achtige Living well is the best revenge. Het nummer ligt lekker in het gehoor met een rauw randje. Het volgende nummer ligt in het verlengde van Living well... alleen dan met de soms best wel irritante achtergrondkoortjes van Mike Mills, Man Sized Wreath. De eerste single van het album is Supernatural Superserious. Een echt college rock nummer. Criss Martin (Coldplay) voorkwam de titel Disguised waardoor deze "super" titel bleef staan. Hollow man neemt even het gas van het pedaal en is zeker eens van de meest mooie nummers van het album. De lengte van het nummer is enigzins te kort, maar hiermee worden de luisteraars van dit album toch al niet verwend. Het nummers is een reis langs de diverse stijlen van de band. Na dit nummer volgt Houston een minpuntje op de cd. Een totaal nietszeggend nummer waarna wel te luisteren is maar niet weet te bekoren. Met het gas op de plank door naar de titelsong Accelerate. De cd lijkt hier wel in tweeen te breken: deel 1 de ongepolijst college rockband, deel 2 de meer geproduceerde nummers. Accelerate klink wel een beetje overgeproduceert. Met verrassende instrumenten knallen we door naar het nummer Until the day is done. Mr. Richards is het volgende mid tempo nummer waarbij vooral de tekst soms stierlijk irritant is. Daarna pakt de band uit met het langste nummer van de cd Sing for the submarine een lekker nummer waarmee de band toch nog een cd vol weet te maken. Het recht toe recht aan rocknummer Horse to water Keert weer eneizins terug naar deel 1 van de cd. Minder geproduceert, meer de collegeband zoals we R.E.M. kennen. Met I'm Gonna DJ sluit de cd af met een lekker rock nummer.Gelukkig kunnen we dan weer bij nummer 1 beginnen.

De eerste nummers zijn zeker de beste en meest herkenbare R.E.M. nummers. Deel 2 is redelijk te verteren maar de echte klasse ontbreekt hier. De band klinkt iets te gepolijst en lijkt hier toch enige concessies te doen. In de tijdperk waarin er steeds minder albums worden gemaakt geeft ook R.E.M. aan dat dit niet meer hun prioriteit heeft. Waar de hele cd van b.v. Radiohead al via internet te downloaden was, opende R.E.M. ook op zijn site het tijdperk van het internetalbum met videoclip. Zijn deze oude rockers straks de pioniers van de nieuwe cd verstrekking?