recensie

Recensie 'Land of mine - Under Sandet'

De film 'Land of mine' (oorspronkelijke titel: 'Under Sandet') vertelt het verhaal van een Deense sergeant-majoor die de leiding krijgt over een groep jonge Duitse jongens. Deze jongens hebben als taak gekregen om een deel van de Atlantikwall te ontdoen van mijnen. Het verhaal speelt zich af vlak na de Tweede Wereldoorlog, toen Duitse krijgsgevangenen werden gedwongen om de landmijnen, die zij eerder zelf geplaatst hadden, te ontmantelen en op te ruimen. Velen van hen verloren tijdens het ontmantelen als gevolg van het ontploffen van deze mijnen lichaamsdelen of vonden de dood. Zelfs zonder het ontploffingsgevaar, was er nog een reële kans dat zij voortijdig zouden komen te overlijden, door een gebrek aan (kwalitatief goed) voedsel.

Algemene informatie

• Titel: Land of Mine- Under Sandet
• Release: 31 maart 2016
• Hoofdrol: Roland Møller
• Regisseur: Martin Zandvliet

Hoofdrol en regisseur

Hoofdrol

De hoofdrol in deze film van sergeant-majoor wordt vertolkt door Roland Møller. Møller groeide op in Odense, Denemarken. In zijn jeugd begaf hij zich veel in het criminele circuit. Hiervoor heeft hij meerdere malen in de gevangenis gezeten. Na zijn laatste vrijlating in 2002 begon hij te werken als songwriter voor rapper 'Joker'. Zijn eerste filmrol speelde hij in 'R', die het verhaal vertelt van twee gevangenen die bevriend raken. Daarna speelde hij in de film 'Kapringen' die het verhaal vertelt over Morten, die chef-kok is op een schip dat overvallen wordt door Somalische piraten.

Regisseur

Martin Zandvliet - de regisseur van de film - werd geboren in Fredericia, Denemarken. Hij debuteerde in 2001 als regisseur met de documentaire 'Angels of Brooklyn'. De film 'Applause', die in 2008 uitkwam, was de eerste speelfilm die hij regisseerde. 'Land of mine - Under Sandet' is zijn derde.

Het verhaal

In de film 'Land of mine' krijgt een Deense sergeant-majoor te maken met een groep Duitse krijgsgevangenen, aan wie hij leiding moet geven bij het ontruimen van de stranden waar in de oorlog veel mijnen zijn geplaatst. De groep bestaat uit een groot aantal jonge jongens, die veelal nog minderjarig zijn. Na een bikkelharde training, waar al de eerste slachtoffers vallen, moeten de jongens daadwerkelijk aan de slag op het strand.

Naast elkaar liggen ze, voorzichtig prikkend met een stok om mijnen te traceren. De lange dagen, in combinatie met de spanning vanwege het grote gevaar dat ze lopen en de bepaald niet vriendelijke behandeling die ze van de sergeant-majoor krijgen, maken dat het werk een grote uitputtingsslag is. Veel jongens zijn doodsbang, uitgehongerd en willen het allerliefst naar huis. In eerste instantie voelt de sergeant-majoor weinig compassie voor de jongens, maar naarmate de film vordert begint hij steeds meer medelijden met ze te krijgen en ontwikkelt hij door zijn veranderde opstelling steeds meer een band met ze.

Atlantikwall

De Atlantikwall was een (voornamelijk) in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers gebouwde verdedigingslinie, die een geallieerde invasie moest voorkomen. Deze muur – die geen aaneengesloten muur was maar alleen op strategische punten was gebouwd – liep via Denemarken, Duitsland, Nederland en België naar Frankrijk tot aan de grens met Spanje. Naast landmijnen, bestond de Atlantikwall vooral uit antitankgeschut en bunkers.

Mijn mening

Deze film heb ik ervaren als zeer beklemmend, maar wel erg mooi. Vooral bij de scènes waarin de jongens mijnen gaan ruimen is de spanning voelbaar. Erg schokkend zijn de momenten waarop er dan echt een mijn ontploft: je weet dat er een moment aankomt waarop dat gaat gebeuren, maar je weet niet precies wanneer. De knal is hard, indringend, maar afschuwelijker nog zijn de beelden van missende lichaamsdelen en mensen die min of meer uit elkaar knallen. Wanneer je niet tegen dergelijke beelden kunt, kun je deze film misschien maar beter vermijden.

Wat de film ook mooi maakt is dat de aanvankelijk verbitterde, norse sergeant-majoor die de jongens wel kan villen naarmate de film vordert een stukje begrip en medelijden met de jongens begint te krijgen. Eén van de scènes die dat perfect illustreert, is de scène waarin de jongens samen met hem een potje voetbal op het (opgeruimde stuk) strand spelen. Voor het eerst sinds het begin van de film is er een stukje oprechte ontspannenheid te zien bij de mannen. Ook de dynamiek onder de jongens is interessant om naar te kijken. Met name de verschillende visies op de toekomst en op het werk dat ze verrichten, is soms erg verrassend.