recensie

Recentie van De Gevangene van de hemel van Carlos Ruis Zafón

Dit is het derde boek rondom het Kerkhof der Vergeten Boeken in Barcelona van Carlos Ruiz Zafón; De Schaduw van de Wind, dat het noodlot van een groep schrijvers en boekenliefhebbers beschrijft tijdens de Spaanse Burgeroorlog, verkocht wereldwijd meer dan 15 miljoen exemplaren. Na Het spel van de Engel volgt deze derde roman met personages uit de eerdere romans. Het houdt vast aan de sfeer en het karakter zoals de lezers zijn gaan waarderen.

Het verhaal van De Gevangene van de hemel

Het verhaal begint in 1957 en volgt de gebeurtenissen rondom Daniel Sempere, zijn vrouw Bea en hun pasgeboren zoon. Het loopt tegen Kerstfeest en hun goede vriend Fermin Romero de Torres staat op het punt te gaan trouwen. Vreemd genoeg is de sfeer in het geheel niet feestelijk of vrolijk, maar eerder somber. Een onbekende man bezoekt de boekenwinkel van de familie en koopt een van de meest waardevolle boeken uit de collectie. Hij laat het boek achter voor Fermin en schrijft er het volgende voorwoord in "Voor Fermin Romero de Torres, die terugkeerde uit de wereld van de doden en de sleutel van de toekomst in handen heeft". Deze tekst is de aanzet tot herinneringen en een onheilspellend gevoel voor deze Fermin. Het verwijst naar zijn dubieuze verleden in 1944, zijn gevangenschap en uiteindelijk zijn huidige bestaan in de boekwinkel.

De persoon Fermin

In tegenstelling tot Zafóns eerdere werken staat Fermin dit keer niet aan de zijlijn van het verhaal maar is hij het centraal personage van het boek. Zijn angst dat hij door gebeurtenissen uit zijn verleden nu niet zou kunnen trouwen, maken hem onzeker en angstig. Hij vertelt de jonge Daniel het geheim van zijn verleden dat hem zijn gehele leven zo dwars zit. Hij heeft officieel geen naam maar heeft zijn identiteit destijds "gestolen" van een stierenvechter die later in de beruchte gevangenis Montjuic Castle is overleden.

Aangezien Fermin zoveel heeft betekend voor de familie Sempere, belooft Daniel dat hij Fermin zal voorzien van illegale persoonsdocumenten zodat hij zonder problemen kan trouwen. Door zijn bekentenis wordt Fermin nog eens indringend met zijn eigen verleden geconfronteerd.

Het vervolg

De Gevangene van de hemel is voor veel lezers een hernieuwde kennismaking met de geliefde personages en dramatische gebeurtenissen en omstandigheden uit zijn laatste roman. Het meest aantrekkelijke aspect van deze roman is dat het een nieuwe dimensie toevoegt aan het personage van David Martin en een dieper inzicht verschaft in zijn persoonlijkheid.

Carlos Ruis Zafón

Terwijl dit boek niet zo lang en indringend is als Zafóns vorige boeken, heeft het beduidend meer inhoud dan je zou verwachten van een boek van slechts 318 pagina's. Het slaat een brug tussen zijn twee voorgaande romans waarbij verschillende details op een fraaie wijze worden ingevuld en de losse eindjes knap aan elkaar worden geknoopt. Het is van Zafón te verwachten dat hij een prachtig geconstrueerd verhaal neerzet dat de lezer aanzet om, met kennis uit deze laatste roman, de vorige boeken weer eens te herlezen en de ontwikkeling van de karakters te ervaren.

Boeken van Zafón

Zafón gebruikt het verleden op een knappe manier om een sfeer neer te zetten voor een prachtig avontuur dat is geïnspireerd door boeken. Deze roman ontleent veel van haar charme aan de wijze waarop Zafón de personages verweeft met de mysteries die op zich weer lijken te zijn ontstaan uit boeken, vooral oude boeken. Het gaat dan ook eerder over mysteries van boeken dan van mensen of gebeurtenissen; en boeken hebben tenslotte, zeker in dit digitale tijdperk, een bijzondere aantrekkingskracht en geven een gevoel van nostalgie dat zo mooi in deze roman thuishoort.

Alhoewel de auteur aangeeft dat ieder van de drie romans op zich zelf staat, heeft het tenminste mijn voorkeur om ze als één geheel te zien en ze dan ook te lezen in de volgorde van ontstaan. Er is sprake van een toekomstige vierde roman, waarvan wij mogen aannemen dat deze de rijke traditie van zijn proza zal voortzetten.