recensie

Boekrecensie: De lach hield zijn adem in (echtscheiding)

De lach hield zijn adem in wordt omschreven als een teder prentenboek over scheiding, verdriet en opnieuw beginnen en dat dekt de lading zeer goed. Het boek heeft een vrolijk begin, daarna neemt de vader afscheid van het gezin en moeten de moeder en haar twee dochtertjes hun leven weer proberen op te pakken. De lach speelt een mooie rol in dit boek, maar ook een lieve trouwe hond. De tekst van Margreet Schouwenaar vormt een goede combinatie met de illustraties van Esther Miskotte.

Gegevens van het boek De lach hield zijn adem in

• Tekst: Margreet Schouwenaar
• Illustraties: Esther Miskotte
• Uitgeverij: Clavis
• Gepubliceerd: 2015
• Aantal pagina’s: 32
• ISBN: 978 90 448 2555 8
• Geschikt voor kinderen vanaf circa vier jaar

Over de schrijver, Margreet Schouwenaar

Margreet is geboren op 16 mei 1955 te Schagen en woont nu in Heiloo. Ze heeft de opleiding Leraren Basisonderwijs gevolgd aan de Pedagogische Academie in Alkmaar. Vervolgens heeft ze diverse opleidingen gevolgd zoals de Voortgezette Agogische Beroepsopleiding. Nu is Margreet werkzaam bij Hogeschool Inholland als docent aan de Opleiding Leraren Basisonderwijs. In 1991 maakte ze haar debuut met het publiceren van vier gedichten in de Revisor. In 2006 kreeg Margreet de opdracht van Sinterklaas en van de Kerstman om twee kinderboeken te schrijven voor het huis van Europa in Twente. In 2009 volgde ze Joost Zwagerman op als Stadsdichter van Alkmaar. Margreet Schouwenaar is gevestigd als zelfstandig auteur.

Over de illustrator, Esther Miskotte

Esther is geboren op 22 juli 1969 te Amsterdam. Ze heeft de opleiding tot eerstegraadsdocent Tekenen en Schilderen gevolgd en heeft daarna de Pabo gedaan. Heel lang heeft ze lesgeven en het maken van schilderijen en sculpturen gecombineerd. Maar sinds haar eerste prentenboek werd uitgegeven in 2013, houdt ze zich met name bezig met het illustreren en schrijven van kinderboeken. Humor en fantasie vindt ze erg belangrijk in haar boeken en dat docenten haar boeken kunnen gebruiken.

Het verhaal

Lilly en Luit worden verliefd op elkaar. Ze lachen en zoenen en gaan trouwen. Ze bouwen een huis, zaaien bloemen en krijgen een hond die lachen kan. De lacht woont in het hele huis. Op een dag voelt Lily een lach in haar buik en Anna wordt geboren. Na een zomer en een winter en nog een zomer en een winter voelt Lily opnieuw een lach: Roos. De bloemen bloeien, de hond graaft gaten in de tuin en de lach buitelt om het huis. De dagen gaan voorbij en Anna en Roos worden steeds groter.

Op een dag wordt het koud. De bloemen verschuilen zich diep in de aarde. Het wordt stil in huis en de lach houdt zijn adem in. Luit en Lily zijn stil en Anna en Roos spelen zachter dan voorheen. Als de bloemen weer boven de grond komen, gaat Luit weg. Hij wil een nieuw huis, een nieuwe haard en geen hond. Hij sluit het hek en kijkt niet om. Lily, Anna en Roos blijven achter in het huis. Ze hebben geen woorden, soms tranen en af en toe wordt er iemand boos. In het huis klinkt geen lach meer.

Lily breidt extra dikke truien en ze springen op de fiets. Samen gaan ze naar het strand waar de wind lacht en de golfen opjaagt. De wind blaast Lily’s hoofd leeg. Lily zaait daarna bloemen in de tuin en maakt nieuwe gordijnen voor de keuken. Ze speelt met Anna en Roos en bakt een taart. De hond rent in het rond, zijn snuit is grijs, maar zijn staart krult. De hond lacht zacht en uit de hoeken van het huis sluipt ook een lach.

De tekst en de illustraties

Op de voorkant van het boek zie je een moeder met een jong kind, ze zijn aan het strand en kijken naar de lucht. Een hond steekt zijn kop in het zand. In grote witte letters: De lach hield zijn adem in. De illustratie oogt warm, door de figuren, maar ook door de kleuren: blauw en warm geel. Op de schutbladen zie je heel veel bloemen en enkele vlinders. De tekeningen in het boek beslaan een dubbele pagina, de tekst staat in de illustraties geschreven. Je kunt op de tekeningen goed zien hoe de personen zich voelen: blijdschap, verdriet en hoop. In de tijden dat het goed gaat (in het begin en aan het einde van het verhaal) worden vrolijke kleuren gebruikt, in de tijd van verdriet donkere, sombere kleuren. Bij iedere illustratie staan wat regels tekst. Het gaat om korte zinnen, ze bevatten bijna geen moeilijke woorden voor kinderen vanaf de kleuterleeftijd. Woorden die misschien uitgelegd moeten worden: wiegende bloemen, ritselend blad, morrelde, deinden en fladderen.

Mijn mening over De lach hield zijn adem in

Een prentenboek over echtscheiding. De titel is heel goed gekozen: eerst een lach in het huis, dan stopt de lach en later komt de lach gelukkig weer terug. Het verhaal kent een mooie opbouw. Eerst gaat het over de verliefdheid van Luit en Lily en hoe het verder met hen gaat. In het midden van het verhaal lees je over de moeilijke tijd die ze doormaken en tot slot hoe Lily en haar dochtertjes toch weer de lach in huis weten te halen. Heftig is dat de vader besluit om op zoek te gaan naar een ander huis, maar ook naar een andere haard en geen hond meer wil. In de rest van het verhaal komt de vader niet meer voor. De illustraties zijn prachtig en de tekst is zeer helder, maar mogelijk is het verstandig om het boek eerst zelf in te zien als volwassene om te kijken of een kind de inhoud aankan.