recensie

De dinsdagvrouwen te hooi en te gras van Monika Peetz

De dinsdagvrouwen te hooi en te gras – De plattelandsliefde van vijf vriendinnen gaat verder waar het verhaal van Zeven dagen zonder – De dinsdagvrouwen gaan detoxen is gebleven. De Keulse vriendin Kiki neemt in deze roman het initiatief zich met man en peuterdochter terug te trekken uit het drukke stadsleven en een bed and breakfast in de voormalige DDR te beginnen. Als de verbouwing niet op tijd rondkomt, schieten haar vier in Keulen achtergebleven vriendinnen te hulp. De dinsdagvrouwen te hooi en te gras is de derde roman van de in Amsterdam wonende Duitse schrijfster Monika Peetz die debuteerde met de roman De dinsdagvrouwen. Net als het eerste vervolg Zeven dagen zonder – De dinsdagvrouwen gaan detoxen gaat dit tweede vervolg over dezelfde vijf vriendinnen uit Keulen. Het verhaal in deze roman is wederom afwisselend geschreven vanuit het gezichtspunt van Kiki, Eva, Caroline, Estelle en Judith. Net zoals op voorgaande reizen van de dinsdagvrouwen nemen de vriendinnen ook deze keer weer elk hun eigen problemen mee: verdriet, relatieproblemen, paranoia na werkdruk, bedreigingen en financiële zorgen. De komst van een man in hun buurt stelt de relaties onderling op de proef.

Wie de roman nog niet (helemaal) gelezen heeft, doet er wellicht verstandig aan om niet alles uit deze samenvatting ervan te lezen…

De dinsdagvrouwen

De dinsdagvrouwen zijn de vijf vriendinnen Eva, Judith, Caroline, Estelle en Kiki die elkaar elke eerste dinsdag van de maand zien in het Franse restaurant Le Jardin van Luc. Daarnaast gaan ze één keer per jaar samen een paar dagen op reis. Dit jaar reizen ze af naar het platteland van Birkow in Mecklenburg-Voor-Pommeren, in de voormalige DDR. Althans Caroline, Estelle, Judith en Eva want Kiki is daar al maanden, druk bezig een oud schoolgebouw om te bouwen tot een bed and breakfast. Al hadden de vijf vriendinnen op de dag van Kiki’s verhuizing elkaar beloofd dat alles bij hetzelfde zou blijven, toch was alles juist anders geworden. Kiki was niet de enige afwezige geweest op de eerste dinsdagavonden van de volgende maanden. Judith was de afgelopen maanden vaak de enige geweest die op de eerste dinsdag van de maand tijd had. Caroline was bij een spectaculaire ontvoeringszaak opgeroepen als toegevoegd verdediger, Estelle was dag en nacht in de weer om haar man bij te staan die oververmoeid was en het een tijdje rustiger aan moest doen, en Eva moest alle ballen tegelijk in de lucht houden. Zo hadden ze onmiddellijk en zonder twijfel besloten dat hun jaarlijkse reisje naar Birkow zou gaan om Kiki met raad en daad bij te staan, maar duurde het nog wel een half jaar om een datum te vinden waarop ze allemaal konden. Drie weken voor de officiële opening arriveren ze gewapend met allerlei gereedschap bij de Sandkrugschule die op dat moment nog meer leek op een vervallen ruïne dan een bed en breakfast. In de gastenkamers is het nog een chaos, en daar waar de moestuin voor biologische groente gepland is, gaapt een gat. Dit belooft al meteen een hele andere reis te worden dan de Pelgrimstocht die vooral een eerbetoon was aan de overleden man van Judith, en het weekje detoxen dat hoofdzakelijk in het teken stond van Eva’s zoektocht naar haar vader. Maar wat wel hetzelfde is gebleven, is dat ook deze keer iedereen zijn eigen problemen weer heeft meegenomen.

Kiki

Tijdens de pelgrimstocht raakt Kiki zwanger van dochter Greta en sindsdien deelt zij met Max Thalberg niet alleen bed, tafel en huishouden maar ook menige geldzorgen. In De Dinsdagvrouwen te hooi en te gras heeft Kiki genoeg van de eeuwige parkeerproblemen, het lawaai van bouwwerkzaamheden en de toenemende luchtvervuiling. Daarom neemt ze het besluit om samen met Max en de inmiddels tweejarige Greta hun stadswoning te verruilen voor het platteland. Kiki is verliefd geworden op een verlaten schoolgebouw met een romantisch torentje en ze weet precies wat ze hiermee wil doen: een bed en breakfast voor gestreste stedelingen zoals zijzelf en haar vriendinnen. Helaas zijn haar geldproblemen op het platteland niet voorbij en kan Kiki er niet omheen: ze heeft de hulp van haar vier Keulse vriendinnen nodig om de opening van haar bed and breakfast te realiseren.

Eva

Eva combineert haar drukke huishouden van man en vier tienerkinderen met een baan als arts die ze na de pelgrimstocht weer had opgepakt. Naast het vinden van haar vader wil Eva voor het einde van haar leven nog een reis maken naar het Amazonegebied en nog eenmaal verliefd zijn. Na een gemiste kans om verliefd te worden en het vinden van haar vader, wordt Eva in De dinsdagvrouwen te hooi en te gras het slachtoffer van stress en nadat ze op het nippertje aan de dood ontsnapt, wordt ze in Birkow de prooi van haar eigen midlife crisis en waagt ze de gok om nog één keer te kunnen voelen hoe het is om verliefd te zijn.

Caroline

Caroline is naast moeder van twee volwassen kinderen vooral een bekende strafpleiter die haar werk vaak voor haar privéleven laat gaan. Na een en gestrand huwelijk met huisarts Philipp en een mislukte relatie met de vader van een vriendin van één van haar kinderen is Caroline in De dinsdagvrouwen te hooi en te gras opnieuw in de ban van een man van wie zij in eerste instantie denkt dat het haar bedreiger is, als gevolg van en een verdachte in haar spectaculaire ontvoeringszaak. Van deze man die het leven van haar en de andere dinsdagvrouwen eerst nogal moeilijk maakt, krijgt ze na verloop van tijd een totaal andere kant te zien en dat geldt ook voor de uiteindelijke afloop van de rechtszaak rond de ontvoering.

Estelle

Als tweede vrouw van een rijke en succesvolle apotheker wiens kinderen ze bij het huwelijk cadeau kreeg, is Estelle niet anders gewend dan een luxe leventje te leiden waarin ze het geld van haar echtgenoot uitgeeft aan allerlei goede doelen. In De dinsdagvrouwen te hooi en te gras ondervindt Estelle de angst van het ouder worden als haar man oververmoeid zijn werkzaamheden al dan niet gedeeltelijk en tijdelijk aan zijn zoon Alexander overdraagt en zijzelf, en daarmee ook de goede doelen, min of meer door haar stief-schoondochter Sabine aan de kant geschoven worden. Estelle vindt zichzelf echter nog veel te jong om al achter de geraniums te verdwijnen en terwijl ze terug vecht komt er hulp uit onverwachte hoek.

Judith

Judith heeft in haar leven al heel wat veranderingen meegemaakt. Zo heeft ze haar baan als secretaresse ingeruild voor die van serveerster bij Luc in Le Jardin en haar ongelukkige huwelijk met Kai in een kort en gelukkig huwelijk met de ondertussen aan een ongeneeslijke ziekte overleden Arne. Een pelgrimstocht ter ere van hem en een affaire met Caroline’s ex Philipp later heeft Judith na veel vallen en opstaan, met en zonder de hulp van haar vriendinnen maar altijd met die van Luc, haar leven weer zinvol gemaakt, al lijkt deze nog steeds enigszins saai en doelloos in vergelijking met die van haar vriendinnen. In De dinsdagvrouwen te hooi en te gras komt er langzaam iets nieuws op haar pad: een bijbaan als kaartlezeres, wat niet alleen haar toekomst maar ook die van de andere vriendinnen, en dan in het bijzonder die van Kiki, verandert.

De dinsdagvrouwen te hooi en te gras

De vijf vriendinnen kennen elkaar inmiddels al bijna 20 jaar en al die jaren komen ze elke eerste dinsdag van de maand samen in het Franse restaurant Le Jardin van Luc, die hen daarom de naam de dinsdagvrouwen gaf. In eerste instantie hadden ze niets anders met elkaar gemeen dan elk hun eigen reden om aan het Institut Français in Keulen Frans te leren. In de loop der jaren zijn ze een hechte vriendinnenclub geworden die zowel stormen en rampspoed als een pelgrimstocht naar Lourdes en een zoektocht naar Eva’s vader in een kuuroord hebben overleefd. Hun vriendschap is steeds weer sterk genoeg gebleken, ook al konden ze niet altijd samen door één deur.

Wanneer Kiki besluit om haar leven in het drukke Keulen te verruilen voor dat in het rustige Birkow op het platteland van de voormalige DDR, bieden de achterblijvende dinsdagvrouwen hun hulp aan. Het boek begint met de verhuizing waarbij de vijf vriendinnen afspreken dat ondanks Kiki’s vertrek alles bij het oude blijft. Estelle, Judith, Eva en Caroline zullen elkaar gewoon elke eerste dinsdag van de maand in Le Jardin blijven ontmoeten. Maar als heel snel lijken de dinsdagvrouwen uit elkaar te vallen omdat Eva totaal wordt opgeslokt door haar dubbelrol van huismoeder en arts, Caroline wordt als toegevoegd verdediger meegesleept in een spectaculaire ontvoeringszaak en Estelle’s leven staat in het teken van haar oververmoeid geraakte echtgenoot. Alleen de dagelijkse bezigheden van Judith laten nog genoeg tijd over om elke eerste dinsdagavond vrij te maken.

Eenmaal in Kirkow blijkt dat Kiki niet al haar problemen in Keulen heeft kunnen achterlaten. Het oude schoolgebouw dat dienst moet doen als bed and breakfast voor gestreste stedelingen en vakantieverblijf voor kansarme kinderen is niet meer dan een vervallen ruïne. Drie weken voor de officiële opening kan Kiki er niet meer omheen: ze redt het niet alleen. In de gastenkamers is het nog een en al chaos, en daar waar de moestuin voor biologische groente gepland is, gaapt een groot gat. Er is maar één oplossing: hulp inschakelen van de dinsdagvrouwen. Haar vriendinnen die ondertussen bijna allemaal door hun eigen problemen worden opgeslokt waren al zo’n half jaar bezig om een datum te prikken waarop ze gezamenlijk naar Birkow zouden afreizen. De “help” SMS van Kiki was het laatste zetje dat ze nodig hadden om daadwerkelijk de auto naar Mecklenburg-Voor-Pommeren te pakken.

Nadat Estelle een time-out nam in het terzijde staan van haar man Arthur, Caroline vluchtte van de bedreigingen waarmee ze door de verdediging in de ontvoeringszaak te maken had en Eva na een “bijna doodervaring” en een ruzie met haar man enigszins verlaat aansloot, zetten Caroline, Estelle, Judith en Eva in Caroline’s jeep koers naar de voormalige DDR. De reis verloopt niet geheel vlekkeloos doordat ze pech krijgen tijdens een vluchtroute als gevolg van een volger die ervan wordt verdacht dezelfde persoon te zijn als degene die Caroline bedreigt. Toevallig is hij ook degene die de dinsdagvrouwen weer op weg helpt. Relatief laat komen ze aan in Kiki’s toekomstige bed and breakfast. Met toekomstig is niets teveel gezegd. In het oude schoolgebouw blijkt de elektriciteit niet te werken en is het dak, mede als gevolg van de storm Lukas, op meerdere plaatsen lek. Daarnaast vallen de vier vriendinnen ook nog eens midden in de sleur waarin het huwelijk van Kiki en Max zich op dat moment verkeerd. De ingeschakelde hulp van de dinsdagvrouwen zal alles behalve overbodige luxe zijn…

De geldzorgen van Kiki en Max zijn zeker niet verdwenen nadat ze uit Keulen vertrokken zijn. Sterker nog, deze lijken eenmaal in Birkow zelfs al snel te verergeren. Het ombouwen van het voormalige schoolgebouw naar een bed and breakfast blijkt een tijdrovend en geldverslindend project. Er moet erg veel vervangen en opgeknapt worden en ondertussen gaan er ook veel uren zitten in het werk dat in de corporatiewinkel en het benzinestation verricht moet worden al is er, vooral oppastechnisch, wel enige hulp van kunstenares Ingrid. Terwijl er nog geen inkomsten gegenereerd kunnen worden, stapelen de onkosten zich steeds meer op. Kiki en Max zitten tot hun nek in de schulden, zover dat hun aannemer Bruno Schwarzer niet nog meer nieuwe klussen wil aannemen zolang de voorgaande klussen onbetaald blijven. Om aan geld te komen moet Max bijna voortdurend naar de stad voor een ontwerpklus, en is Kiki’s hoop verder vooral gericht op Estelle die kansarme kinderen via één van haar goede doelen voor een bepaalde periode per jaar in de bed and breakfast wil laten logeren. Halverwege het verblijf van de dinsdagvrouwen in Birkow lijkt vooral Judith’s gave als kaartlezeres een deur naar al dan niet financiële hulp te zijn en blijkt dit uiteindelijk zelfs van levensgroot belang bij het redden van de bed en breakfast.

Caroline is er stellig van overtuigd dat Thomas Steiner, de man die hun op weg naar Birkow achtervolgd én geholpen heeft, de man is die haar bedreigt. En dit idee laat haar helemaal niet meer los wanneer deze zelfde Thomas Steiner de dag na hun aankomst een gast blijkt te zijn in de vissershut van de bed and breakfast. Haar gehele verblijf lang wringt Caroline zich in allerlei bochten om hem te ontmaskeren. Enerzijds roept ze de hulp in van haar stagiaire Nora en anderzijds gaat ze zelf op onderzoek uit door meer dan eenmalig zijn vissershut te doorzoeken en hem aan zware kruisverhoren te onderwerpen, zowel tijdens gezamenlijke activiteiten in de bed and breakfast als bij één op één ontmoetingen en uitstapjes voor twee. Wanneer Caroline uiteindelijk moet toegeven dat Thomas Steiner een totaal andere man is dan waar ze hem voor hield, heeft ze spijt maar dan lijkt het al te laat te zijn om dit recht te zetten.

Eva krijgt al vrij snel na aankomst een ongeluk waarbij ze haar enkel verstuikt en waardoor ze veroordeeld wordt tot rust. Dit verplichte stilzitten geeft haar de tijd om na te denken over haar relatie met Frido en haar wens om nog één keer de spanning te voelen van het verliefd worden, het eerste afspraakje en het maken van de juiste keuze. Eva voelt zich enorm aangetrokken tot Thomas Steiner en al snel is hij het onderwerp van haar dromen en fantasieën. Ze brengt veel tijd met hem door, toevallig en minder toevallig. Om nu door te zetten wat ze tijdens de pelgrimstocht niet gedurfd had, drinkt ze zichzelf moed in en kust ze Thomas Steiner. Helaas eindigt haar voorgenomen avontuur ook met deze kus en begint hier een mogelijke crises in haar huwelijk nadat ze Frido alles eerlijk heeft opgebiecht.

Estelle heeft niet alleen grote moeite met het aanpassen aan een alles behalve luxe verblijf, ook komt ze er al vrij snel achter dat de mate waarin Sabine haar aan de kant wil schuiven haar niet alleen emotioneel raakt, maar ook financieel. De toekomst en het succes van haar goede doel, en daarmee tegelijk ook die van de bed en breakfast, komt in gevaar als bij het afrekenen van de hoognodige materialen in de bouwmarkt haar creditcards geblokkeerd blijken te zijn. Aan het einde van het verblijf komt Nora met verrassend nieuws over de ware identiteit van Thomas Steiner en blijkt zij degene te zijn die gevolgd wordt. Het redden van haar positie, haar liefdadigheidsprojecten en de bed and breakfast liggen dan ineens in handen van het respect dat Judith onder de dorpsbewoners van Birkow heeft opgebouwd en hetgeen dat Max en Alexander gemeen hebben.

Judith oogt degene met de minste problemen te zijn tijdens het verblijf van de dinsdagvrouwen in Birkow. Maar wanneer ze samen met Caroline, Estelle en Eva al het mogelijke doet om Kiki’s financiële problemen de baas te blijven en wat van de bed and breakfast te maken, komen een aantal dorpsbewoners van Birkow achter haar nieuwe talent als kaartlezeres. Toevallig zijn de dorpsbewoners die het meest geïnteresseerd zijn in hetgeen dat de kaarten over hun toekomst vertelt, ook degenen die een belangrijke stem hebben in de financiële situatie van Kiki en de toekomst van de bed and breakfast. Dit begint met het op rekening meekrijgen van de artikelen in de bouwmarkt, maar eindigt veel grootser.

Het boek eindigt met een grote feestelijke bijeenkomst in de Sandkrugschule. Net zoals enige decennia geleden is de oude school “the place to be” als het gaat om het samenkomen van de dorpsbewoners van Birkow. Hier is wel het een ander aan voorafgegaan. Op het hoogtepunt van Kiki’s financiële nood kon alleen het winnen van het bowlingtoernooi de toekomst van de bed and breakfast nog redden, maar geen van de vijf vriendinnen won de strijd van Bruno Steiner; een bos bloemen als troostprijs voor Judith was het enige dat ze er uithaalden, zelfs de teamprijs in de vorm van een cruise ging aan hun neus voorbij. Maar kort na de prijsuitreiking bleek Bruno’s vrouw Peggy zo onder de indruk te zijn van Judith als kaartlezeres én persoon, dat ze samen met haar mededorpsgenoten die dat ook waren, de andere dorpsgenoten zover heeft gekregen dat de hoofdprijs van het bowlingtoernooi naar Kiki’s bed and breakfast gaat. Hiermee kan Peggy’s ex Rico betaald worden om het dak te repareren en is de weg vrij voor het verder afmaken en inrichten van de bed and breakfast. Kiki blijft achter, gelukkig met haar toekomst met Max, Greta en hun bed and breakfast. Peggy gaat van Bruno Schwarzer scheiden en pakt haar relatie met jeugdliefde Rico weer op. De vier vriendinnen gaan weer naar huis. Estelle gaat samen met Arthur op haar manier van hun tweede jeugd genieten, Caroline lost de ontvoeringszaak verder op en legt de verdediging van de verdachte daarin neer, Eva gaat de confrontatie met Frido aan en komt samen met hem tot een bevredigende oplossing en Judith’s bijbaan als kaartlezeres doet haar zeer regelmatig naar Birkow afreizen.

Monika Peetz

Monika Peez, de schrijfster van De Dinsdagvrouwen te hooi en te gras, Monika woont in Amsterdam maar werd in 1963 geboren in Duitsland. Ze studeerde daar germanistiek, communicatiewetenschappen en filosofie aan de universiteit van München. Voordat ze jarenlang bij de Bayerische Rundfunk als redacteur verantwoordelijk was voor Tatort, werkte ze bij een uitgeverij en op een reclamebureau werd In 1998 startte ze als scenario schrijfster voor films en ondertussen verhuisde ze naar Nederland. Haar debuut en bestseller De dinsdagvrouwen en de opvolger Zeven dagen zonder – de dinsdagvrouwen gaan detoxen zijn toevallig al verfilmd en een verfilming van De Dinsdagvrouwen te hooi en gras zal ook vast niet lang op zich laten wachten.

Recensies

De eerste roman De Dinsdagvrouwen werd gewaardeerd als een heerlijk boek met goed opgebouwde spanning en diep uitgewerkte, bijzondere karakters en de tweede roman Zeven dagen zonder werd bestempeld als een ironische kijk op hoe ingewikkeld vrouwen het leven eigenlijk maken. Twee soms hilarische romans die de derde roman De Dinsdagvrouwen te hooi en te gras voorgingen. Vlotte dialogen kenmerken net zoals de eerste twee verhalen ook dit verhaal. Een verhaal dat enigszins te vergelijken is met De Kookclub van Sophie King en De Quiltclub van Jennifer Chiaverini, maar dan meer Duits qua sfeer.

De dinsdagvrouwen te hooi en te gras is een humoristische roman, voornamelijk in de derde persoon geschreven, met een verhaal over verwachtingen, teleurstellingen en verdriet, maar bovenal over vriendschap. Het kan gezien worden als een kruizing tussen Desperate Housewives en Gooische Vrouwen, maar dan met meer inhoud en een geloofwaardiger verhaal. Er zit een goed plot in met een spanningsboog die nergens echt dramatisch wordt.

Bij het uitkomen van het boek de Dinsdagvrouwen te hooi en te gras heeft uitgever Artemis hier een Facebook actie aan gewijd: samen met vriendinnen valt er een heerlijk weekendje weg in een bed en breakfast te winnen. Daarnaast heeft Monika Peetz een aantal signeersessies gehouden in diverse Nederlandse boekhandels.

Een vierde boek over de dinsdagvrouwen: gewenst

De roman leest lekker weg en is geschikt voor een breed vrouwelijk publiek. Het is geschikt om voor het slapen te lezen, want de hoofdstukken zijn niet lang en aan het eind van elk hoofdstuk zit een soort cliffhanger die de lezer geboeid houdt. Om deze cliffhanger is het boek tegelijkertijd ook geschikt om het in een adem uit te lezen en is een volgend boek over de dinsdagvrouwen door vele lezers gewenst. Want wie wil er nu niet weten wat deze vijf vriendinnen nog meer gaan meemaken?